Figura Matki Bożej Objawiającej Cudowny Medalik, która znajduje się nad tabernakulum jest szczególnie ważnym miejscem sanktuarium. Jej autorem jest Jan Siek.

Figura przedstawia Niepokalaną tak, jak ujrzała ją św. Katarzyna Laboure w czasie objawienia w Paryżu 27 listopada 1830 r. Matka Boża poprosiła siostrę Katarzynę, by postarała się, aby wybijano medalik, który będzie wyglądał właśnie tak. Obiecała, że kto z wiarą i ufnością będzie go nosił, otrzyma wiele łask. Promienie symbolizują łaski, które spływają na ludzi. Napis: O Maryjo, bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy, umieszczony tu pod figurą, w czasie objawień otaczał postać św. Maryi. Po lewej stronie na witrażu znajduje się druga strona Cudownego Medalika.

Ołtarz i tabernakulum są szczególnie ważnym miejscem kościoła, gdyż w czasie objawień Niepokalana powiedziała siostrze Katarzynie, że właśnie ołtarzem znajdzie rozwiązanie trudnych spraw i ukojenie. 

Tylna ściana z drewna modrzewiowego zawiera stylizowane drzwi góralskie. Nad nimi usytuowano płaskorzeźby, przedstawiające 6 tajemnic różańcowych z części chwalebnej i radosnej, autorstwa Zygmunta Piekacza. Przed modrzewiową tylną ścianą znajduje się betonowy słup, pokryty płytami z kamienia sławniowieckiego, w który wmontowano tabernakulum. Zdobiąca je, odlana w brązie płaskorzeźba, projektowana przez krakowskiego plastyka Karola Badynę, przedstawia Ostatnią Wieczerzę. Jest on również autorem chrzcielnicy oraz krzyża ołtarzowego. Ołtarz wyłożony jest płytami z marmuru i płytami sławniowieckimi. Okno w prezbiterium zdobi witraż, projektowany przez Tadeusza Brzozowskiego, jedno z ostatnich dzieł tego artysty.