Jubileusz 60 i 50 lecia życia zakonnego s. Jolenty i s. Stanisławy

Posted By: zbyszek 553 Views

[Pokaz zdjęć]

Intencje Mszy Świętych 22 czerwiec 2025 r. do 29 czerwiec 2025 roku

21 czerwca 2025 zbyszek Możliwość komentowania została wyłączona

Ogłoszenia Duszpasterskie: XII Niedziela zwykła 22 czerwca 2025

21 czerwca 2025 zbyszek Możliwość komentowania została wyłączona

Imieniny s. Elżbiety

17 czerwca 2025 zbyszek Możliwość komentowania została wyłączona

Przyjęcie ministrantów

17 czerwca 2025 zbyszek Możliwość komentowania została wyłączona

Intencje Mszy Świętych 15 czerwiec 2025 r. do 21 czerwiec 2025 roku

14 czerwca 2025 zbyszek Możliwość komentowania została wyłączona

Caritas Polska uruchamia pomoc dla ofiar zamachu w kościele w Syrii

Wśród ofiar tragicznego zamachu, który miał miejsce w grecko-prawosławnym kościele św. Eliasza w Damaszku, są beneficjenci partnerów działających z Caritas Polska na miejscu. W skoordynowanym ataku zginęło 25 osób, a ponad 50 zostało rannych. Partnerzy Caritas Polska sprawdzają stan pacjentów w szpitalu w Damaszku, a największa w Polsce organizacja dobroczynna rusza z pilną pomocą dla poszkodowanych chrześcijan. [...]

Izrael zgodził się na propozycję rozejmu z Iranem, zaproponowaną przez Donalda Trumpa

Izrael poinformował w oświadczeniu wydanym we wtorek przez kancelarię premiera Benjamina Netanjahu, że po "osiągnięciu celów operacyjnych" w Iranie zgodził się na propozycję zawieszenia broni z Teheranem, złożoną przez prezydenta USA Donalda Trumpa - przekazała agencja Reutera. [...]

Wybitny himalaista Ryszard Pawłowski kończy 75 lat

Wspina się od ponad pół wieku, zdobył 11 z 14 ośmiotysięczników, niektóre kilka razy. [...]

Czytania na wtorek, 24 czerwca 2025

Uroczystość narodzenia św. Jana Chrzciciela(Iz 49,1-6)Wyspy, posłuchajcie mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: „Tyś sługą moim, w tobie się rozsławię”. Ja zaś mówiłem: „Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą”. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. I rzekł mi: „To zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela. Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”.(Ps 139,1-3.13-15)REFREN: Sławię Cię, Panie, za to, żeś mnie stworzyłPrzenikasz i znasz mnie, Panie,Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.Z daleka spostrzegasz moje myśli,przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę,i znasz moje wszystkie drogi.Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrzei utkałeś mnie w łonie mej matki.Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył,godne podziwu są Twoje dzieła.I duszę moją znasz do głębi.Nie tajna Ci istota,kiedy w ukryciu nabierałem kształtów,utkany we wnętrzu ziemi.(Dz 13,22-26)W synagodze w Antiochii Pizydyjskiej Paweł powiedział: „Bóg dał ojcom naszym Dawida na króla, o którym też dał świadectwo w słowach: "Znalazłem Dawida, syna Jessego, człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę". Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa. Przed Jego przyjściem Jan głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi izraelskiemu. A pod koniec swojej działalności Jan mówił: "Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach".Bracia, synowie rodu Abrahama i ci spośród was, którzy się boją Boga! Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu”.Aklamacja (Łk 1,76)Ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogę.(Łk 1,57-66.80)Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Jednakże matka jego odpowiedziała: „Nie, lecz ma otrzymać imię Jan”. Odrzekli jej: „Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię”. Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: „Jan będzie mu na imię”. I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się. zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: „Kimże będzie to dziecię?” Bo istotnie ręka Pańska była z nim. Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem; a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem. [...]

Rozważanie na wtorek, 24 czerwca 2025

Narodziny dziecka były dla żydowskiej rodziny i jej sąsiedztwa powodem wielkiej radości. Gdy był to chłopiec obrzezywano go ósmego dnia po narodzinach i stawał się on wtedy prawnie członkiem Narodu Wybranego i dziedzicem Przymierza. Ten właśnie powód sprawił, że w domu Zachariasza i Elżbiety spotkali się ich krewni i sąsiedzi. Dla nich narodziny Jana były szczególne jedynie ze względu na wiek Elżbiety i jej dotychczasową bezdzietność, nie znali bowiem duchowego tła tych narodzin (Łk 1, 5-25). Głębsze znaczenie tych obchodów objawi się w trakcie ceremonii nadania imienia dziecku. Pierwszym znakiem będzie nadanie dziecku imienia Jan, co oznacza „Jahwe okazał łaskę”, nie mającego dodatkowo precedensu w historii rodziny. Drugim będzie spontaniczne odzyskanie mowy przez Zachariasza i płynący z jego ust kantyk oddający Bogu chwałę. W historii Izraela znane były opisy narodzin ważnych dla Narodu postaci jako pierworodnych synów matek będących w podeszłym wieku. W sytuacji, w której gasły ludzkie nadzieje na posiadanie potomka, Bóg objawiał swoją moc i przypominał, że to On jest dawcą życia. Często także dziecko, które w takich okolicznościach przychodziło na świat Pan Bóg czynił prorokiem wobec Narodu Wybranego. Szczególnym przykładem może być Samuel, którego narodziny zostały obiecane przez kapłana Helego jego bezdzietnej matce Annie przy okazji jej pobytu w świątyni (1Sm 1, 1-28). Misją Samuela będzie między innymi wskazanie na Dawida jako przyszłego króla Izraela i namaszczenie go na ten urząd. Podobnie Jan Chrzciciel stanie się w Izraelu prorokiem czasów mesjańskich. Określony zostanie tytułem „prodromos”, czyli „poprzednik”. Jego zadaniem będzie wskazanie na Mesjasza, potomka Dawida i Króla, którego Dawid był obrazem i zapowiedzią. Lęk zgromadzonych, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia, to nie jest strach przed tym, co niezrozumiałe. To znak, że świadkowie poprawnie odczytali całość wydarzeń jako znak działania mocy Bożej w życiu tych konkretnych, znanych im osób. Mieszkańcy tej judejskiej miejscowości zrozumieli, że historia Zbawienia dzieje się na ich oczach, i to wywołało w ich sercach stan bojaźni Bożej. Duch Święty, którego mocą działy się niezwykłe rzeczy w życiu Jana, Joachima i Anny dotknął także zebranych, otworzył im oczy na Bożą obecność i pobudził do rozważania wielkich dzieł Bożych. ks. Adam Łuźniak [...]

Facebook

Promotional Products